Etkinlik Tarihi: 14-15 Kasım , 2015
 Ekip Lideri: Sönmez Erkaya
Etkinlik Sorumluları: Ahmet Burak Ural ve Mehmet Ufuk Ural
Katılanlar: Sönmez Erkaya, Merve Şahin, Gürkan Mert Mercanoğlu, Cihan Oklap, Nursen Yılmaz, Ahmet Burak Ural, Ayla Karahasan, Selim Ölçüoğlu, Sima Yıldız Doğan, Ezgi Kısa, Burak Tosun, Frances Alexandra Rose Varty, Sinan Erboy, Ivo Mcculloch Evans Storrie, Ozan Çaldıran, Ezgi Turhaner, Margaux Jeanne Renee Estaque, Melisa Kocabaş, Sezi Ayşem Tuğanalp, Nehir Arya Taş, Buğra Çolak, Özgün Özkan, Özlem Özdemir, Serdar Özer
Kullanılan Malzemeler: Kamp malzemeleri, spor tırmanış malzemeleri, kask ve diğer teknik malzemeler.
Hava Durumu: Gündüzleri güneşli ve açık, geceleri soğuk ve yağışsız.
14 Kasım Cuma gecesi 4’te çıktığımız yol yaklaşık 4 saat sürmüştü. Sabahın erken saatlerinde Bilecik’in Yenipazar ilçesinde gece boyu süren uykumuzdan gözümüzü açtık. Merkezde vegan ve vejeteryan arkaraşlarımızın da yiyebileceği bir şeyler bulmaya özen göstererek kahvaltı için mekan arayışımıza başladık. Arayışlarımız çorbacıda edilen bir kahvaltıyla sonlandı. Kahvaltımızı ettikten sonra çadır liderlerimizle birlikte farklı marketlere dağılıp akşam yemeği ve atıştırmalıklar için alışverişimize başladık. Alışverişlerimizi tamamladıktan sonra hep birlikte meydandaki çınarların altındaki çay bahçesinde oturup birer çay içip herkesin son ayarlamalarını yapmalarını beklemeye koyulduk. Herkes hazır olduğunda yolumuzun son kısmı olan Harmanköy’e, Harmankaya Kanyonu’na doğru yola çıktık.
Kanyona yaklaştığımızda bizi üzücü bir manzara karşıladı; etrafta talan edilmekte olan kayalardan bir sürü parça vardı. Etraftaki mermer ocaklarının doğaya verdiği zararı görmek oldukça üzücüydü. Kamp alanımıza vardığımızda bizi biraz önce gördüğümüz görüntünün üzerine bir nebze teselli sağlayan Harmankaya Kanyonu’nun büyüleyici manzarası karşıladı. Manzaraya karşı çadırlarımızı vakit kaybetmeden kurmaya başladık. Tırmanışa gitmeye olan hevesle çabucak kampımızı kurup tırmanış alanına doğru yola koyulduk. Koyun sürülerinin arasından geçerek tırmanış alanına vardık. Gruplara dağılarak vakit 4 farklı rotaya ayrılıp tırmanışa başladık. Uzun bir süre yorucu, bir o kadar da keyifli tırmanışlar yaptıktan sonra ip inişi yapmak için bulunduğumuz kaya bloğunun üzerine çıktık. Hayatımda ilk defa ip inişi yapacağım için heyecanlıydım. Biraz korkutucu olsa da oldukça eğlenceli bir tecrübeydi. Hava kararmaya başladığı için ne yazık ki herkes ip inişi yapamadı ve kamp alanına dönmek zorunda kaldık. Kamp alanında belirlenmiş olan yemek gruplarına ayrılıp karınlarımızı doyurduk. Ardından ateşin keyfini çıkartmak için kamp ateşinin başına gittik. Ateşte daha önce hiç görmediğimiz bir şey olan portakal içinde kek bile yaptık. Ateşin keyfini çıkarttıktan sonra erkenden çadırlarımıza dağılıp uykuya çekildik.
15 Kasım Sabah erkenden uyanıp besleyici bir kahvaltı yaptık. O gün için planımız da tırmanış ve ip inişiydi fakat Harmanköy sakinlerinin mermer ocaklarını protesto etmek için yürüyüş yapacaklarını duyduğumuzda tepkisiz kalamadık. Aramızda gidilip gidilmeyeceğine dair yaptığımız ufak bir yoklamanın sonucunda herkes bunun tırmanıştan daha önemli olduğuna karar verdi ve yürüyüşe katılmak üzere yola çıktık. Harmanköy sakinleri bizi oldukça sıcak kanlı bir şekilde karşıaldılar. Herkese çay ikram edip, köyün imkanlarından faydalanmamız için bize imkan sağladılar. Köyden birlikte yürüyüş yapacağımız alana gidip mermer madenlerine olan tepkimizi hep birlikte dile getirdikten sonra tekrar tırmanış alanına dönmek üzere yola çıktık. Yol üzerinde heyelan yüzünden terk edilmiş bir köyün içinden biraz ürpererek geçtik. Bu günü de akşama kadar bol bol tırmanış ve Gürkan arkadaşımızın getirdiği slackline ile geçirdikten sonra kamp alanına dönüp, çadırlarımızı toplayıp, yola koyulduk. Yol üzerinde bulduğumuz bir tesiste akşam yemeğimizi yedikten sonra gece saatlerinde İstanbul’a varıp keyifle geçen bir faaliyeti daha sonlandırmış olduk.
Sezi AyÅŸem TuÄŸanalp
